Album van de week

Het jaar is nog maar net over de helft of ik heb m’n jaarlijstje al bijna klaar! Veel mooie albums zijn er al verschenen, zoals deze van Will Hoge. Will Hoge zou een paar jaar geleden nog op Take Root (2008) verschijnen, ware het niet dat z’n motor er voor koos de straat een ferme knuffel te geven, inclusief de bestuuder… inderdaad Will zelf. Geen Take Root dus, maar wel een noodgedwongen herstel volgde. Net als een paar mooie albums, met deze ‘Small town dreams’ als voorlopig hoogtepunt.

Afgelopen weekend waren we op de cd-afdeling getuige van iets sensationeels. Nog nooit eerder vlogen er zoveel cd’s in twee dagen de deur uit!! Wat er aan de hand was? Adele…who else?!! Gelukkig waren we er goed op voorbereid, met voor ons de grootste bestelling ooit. Natuurlijk gaf die geweldige eerste single ‘Hello’ iedereen volop vertrouwen en is die inmiddels (in recordtempo) de hit van het jaar. Maar hier is toch duidelijk meer aan de hand. In alle rust heeft ze aan ‘25’ gewerkt en heeft ze ‘21’achter zich gelaten, een album dat de muziekindustrie finaal op z’n kop zette.

Enige tijd geleden was ik in de Watertoren in Groningen voor een concert van deze jonge Australiër: Stu Larsen. Het eerste concert dat daar, ruim 10 meter boven de grond, gegeven werd. Best spannend met een liftje naar boven.

Garth Brooks, daar ben ik sinds 1990 mee groot geworden. Samen met o.a. Trisha Yearwood, Alan Jackson en Travis Tritt was hij de vaandeldrager van een nieuwe lichting country artiesten. Hij verkocht in de jaren 90 alleen al in de USA meer dan 100 miljoen albums, een werkelijk duizelingwekkend aantal. Garth trad gigantisch veel op, maar zelden in Europa (Ahoy in 1993, wat een belevenis). Hij zong de mooiste ballads en rockte op het podium met Kiss/Georgia Satellites en Billy Joel in z’n rugzakje. Deze tropenjaren leiden tot een sabbatical die maar liefst 13 jaar duurde.