Ben Poole – Live at the Royal Albert Hall (Manhattan Records)

Ben Poole, wat mij betreft een grote belofte voor het bluesrock genre. Hij verraste me flink met z’n vorige studioplaat ‘Let’s go upstairs’, een plaat die na z’n optreden in ons warenhuis verscheen in 2012. Dat de man live z’n sporen verdiende was mij al lang duidelijk. Eind oktober vorige jaar speelde hij met z’n band op bluesfest in the Royal Albert Hall, 7 nummers daarvan staan op deze energieke live plaat.

Wat een genot om de magie die hij live brengt, terug op cd te horen. Deze harde werker heeft een goeie stem voor dit genre en speelt ook nog eens héél verdienstelijk gitaar. Het titelnummer van z’n vorige plaat opent deze en vangt onherroepelijk je aandacht. En dan volgt al direct het eerste hoogtepunt ‘Love nobody no more’ , met veel passie zingt hij deze bluesy ballad. Mooie toetsen van Sam Mason en subtiel gitaarwerk van Ben.  Relaxt begint Ben hier gitaar te spelen en bouwt een schitterende solo uit. De nummers worden lekker lang live gespeeld en zijn meeslepend, het valt haast niet op dat je zo weer 7 minuten verder bent.. ‘I know I’m losing you’ klokt bijna 10 minuten met een prachtige opbouw, we krijgen hier even een onvervalste masterclass, gitaar spelen doe je zó. Het publiek klinkt dan ook aangenaam verrast!
Met het soulvolle ‘Mr. Pitiful’(van Otis Redding) krijgt z’n optreden een swingende injectie wat de variatie alleen maar ten goede komt. ‘It doesn’t have to be this way’ laat z’n band mooi van de subtiele kant horen tot het kantelpunt de gitaar met de bite de boel komt opschudden, mooie live versie…alweer! Ook mooi ‘Leave it on’, de achtergrondzangeressen stoeien subtiel met hun zang met die van Ben. De soulvolle hammond toetsen, fraai gitaarwerk en de vibe van Marvin Gaye doen de rest. En dan volgt een geweldige finale met de bluesballad ‘Have you ever loved a woman’, daarin verraadt de gitaar nog meer verdriet dan z’n stem doet, prachtig.
Niet gek zo’n optreden, hij bedankt z’n band op het eind. Waarna we nog even verrast worden met een nieuwe studiotrack ‘Starting all over again’, die weer nieuwsgierig maakt naar een nieuw studioalbum.  Nu nog eens een duel met Bonamassa om de rest van de wereld wakker te schudden voor dit geweldige talent! (GJG 8,7)