Album van de week

Eind 2012 kwamen er te veel mooie albums tegelijk uit. Één daarvan was van Martyn Joseph, die mij aangenaam verraste met zijn 18e (!!) studioalbum. Martyn Joseph is een storyteller die je oren vangt met de muzikale omlijsting van zijn prachtige songs. Die lijken zo uit een songbook van John Mayer of Bruce Springsteen te zijn weg gelopen.

Eindelijk weer eens nieuw werk van Andi Almqvist. Ik begon me al een beetje zorgen te maken.
Andi Almqvist heeft wel een speciale plek in mijn muzikale hart. Hij heeft zo’n heerlijke stem waar melancholie en spijt in één lettergreep gevangen zitten, bijvoorbeeld in ‘Wormwood’ en ‘In the Land of Slumber.’ Bovendien weet hij z’n piano weer prachtig te beroeren met z’n gemoed als leidraad. Luister maar eens naar het ontroerende ‘Pornography.’

Heerlijk zo’n artiest die de muzikale hokjes een ferme schop onder hun hol geeft.
Gary Clark Jr., de Texas blues-man gaat dit jaar brokken maken en dat is zeker geen grootspraak. De blues, DE gitaar, een heerlijke stem en een open mind zijn de hoofd-ingrediënten van zijn muziek. Bovendien heeft de beste man ook een voorliefde voor smeuïg scheurende soul en houdt ook nog van hiphop vibe. Gaan er al alarmbellen bij je rinkelen?

In een intieme setting van een vleugel en een bijna muisstil publiek, ontlaadde in 2002 de Amerikaan Rich Wyman zich na alle hectiek van nonstop optreden tijdens de Wintergames in Salt Lake City. Duizende mensen kennen Rich Wyman vooral van dit soort intense optredens in diverse cafés, kroegen en theaters (en in de voorprogramma’s van o.a. Ilse deLange) die ons land telt.