Israel Nash Gripka – Barn Doors And Concrete Floors (Continental/Munich Records)

Toen in 2009 via eigen beheer “New York Town” op de deurmat viel was ik verrast door deze geweldige strot die dan als Neil Young, dan John Fogerty of Springsteen klonk. Uiteindelijk heeft Israel Nash Gripka gewoon een bijzonder stemgeluid en bovendien het vakmanschap van een songwriter pur sang. Het album bleek een van de smaakmakers van 2009 te zijn en eindigde in jullie jaarlijst zelfs op nummer 1!

Weergaloos uitgewerkt door Israel Nash Gripka

Kan Israel Nash Gripka zijn debuut overtreffen? Nou reken maar ! Dit is misschien wel hèt rootsalbum van 2011. Opgenomen in een schuur in Catskill mountains waar de vrijheid en de omgeving en niet te vergeten de vriendenclub van muzikanten deze muziek deden groeien tot iets prachtigs.
De aftrap met “Fools’s Gold (It Never Gets You What You Needed Most)” voelt direct goed aan. Heerlijk hoe hier gitaren een prachtige sound neerzetten aangevuld met hammond en mondharmonica. “Drown” heeft weer de feel van het debuut met mandeline en viool. Het thema van dorp naar stad wordt door Israel Nash Gripka weergaloos uitgewerkt en laat je met een brok in je keel achter…
In “Sunset, Regret” wordt de emotie tastbaar van gemis en eenzaamheid, bijzonder ook dat dronken orgeltje. “Goodbye Ghost” is van buitenaardse schoonheid. Alsof Daniel Lanois (in complete extase) een nog nooit eerder vertoonde sfeer op weet te roepen gekoppeld aan een heftig drama (“take one last look at me and clear it from your memory”). Heftig.

Liefdesverdriet

Dat de liefde heftig was wordt in “Four Winds” bezongen, een nummer dat om een fraaie clip vraagt. “Louisiana” klinkt als de Stones in hun beste dagen! Verrassend en nog een topsong ook. In “Baltimore” sijpelt het liefdesverdriet tussen de dronken pianotoetsen door. Lekker spacygitaarwerk en Lanois vibe in overdrive doen de rest, in deze hemelse song!
“Red Dress (Oh Baby Let’s Go Dance All Night)” is een heerlijk, eerlijke, feel-good song. Net als “Black And Blue”. Ze doen je verlangen naar een warme zomers waarin de liefde haar dorst mag lessen. “Bellwether Ballad” is een rustige song die als een wanhopig gebed klinkt met fraaie monharmonica, prachtig zoals Neil Young dat ook zo mooi kan. In “Antebellum” is de hele band samen met Israel Nash Gripka weer heerlijk op dreef in een song waarin het weer de staat van de liefde weergeeft.
Een album, stevig geworteld in de 70’s met de frisse blik en de pioniersgeest van 2011 van een allround songwriter met lef.

(GJG 10,0)