Filters

Blog

Heerlijk om weer eens één van m’n  90’s favorieten van stal te halen. Mary Chapin Carpenter was één van de artiesten die in de jaren ‘90 de country van een alternatief gezicht voorzag. Met een mix van uptempo songs en mooie ballads was ik al gauw verslingerd aan haar muziek. Met name dit album uit ‘94 vind ik nog steeds erg mooi. Net zo mooi als de plaat ervoor ‘Come on, come on’.

Zoals jullie allen weten, hebben we sinds vorig jaar een enthousiast bemanningslid erbij gekregen op de cd-afdeling, Robin Ploegstra. Vorig jaar wist hij menig nietsvermoedende muziekliefhebber te verrassen met Bobby Long’s vorige twee albums. En nu tipte hij ons dat de nieuwe in aantocht was op 7 augustus… Nu kon ik hem op mijn beurt weer verrassen met dit nieuwe album, door die al op 9 juli binnen te halen…haha (29 jaar connecties doen soms wonderen).

Tijdens het Take Root festival in Groningen kwam ik halverwege binnen. Helaas mistte in Ryley Walker en Danny Schmidt, maar gelukkig was ik nog wel ruim op tijd voor Patty Griffin in de kleine zaal! Voor het eerst in 10 jaar was ze weer in ons land. Dit album was nog maar net één dag uit en dus nog redelijk onbekend voor me. Mooi verhalend over het samen zingen met Mavis Staples, wat een prachtige gospel opleverde.

Onlangs mocht ik even aanschuiven in het Top 2000 Café. Man wat was het er gezellig, allemaal muziekliefhebbers die dan door Don Leon Blokhuis bijgespijkerd worden met leuke weetjes. Dagelijks is er dan iemand, meestal een bekende Nederlander, die een artiest in het zonnetje zet. Nu dus een Smildeger. Want welk onrecht heeft deze lijst nu weer getroffen…op slechts 1172 staat ‘Wedstrijd’ van Bram Vermeulen (en hij zakt ook nog flink). Het is toch werkelijk niet te geloven dat die man zo laag staat in deze lijst der lijsten. Wat een cultuurbarbaren!!

Zo halverwege december 2014 kreeg ik ineens de nieuwe cd van Ryan Bingham via de post opgestuurd, van hemzelf nota bene! Ik was aangenaam verrast aangezien de cd dit jaar zou uitkomen. Een week later belde onze importeur dat ze ‘Fear and Saturday night’ binnen hadden in hun magazijn. Snel bestellen dus want Bingham is bij ons een roots-held uit de eredivisie!!

Martyn Joseph is in de laatste jaren uitgegroeid tot één van m’n favorieten. Deze Springsteen van Wales heeft net als Bruce een sociaal geweten en laat dat transparant in z’n songs doorschemeren. Doordat zijn muziek hem overal op aarde heeft gebracht, liep hij ook tegen vele humanitaire misstanden aan. Hij richtte daarom vorig jaar de ‘Let yourself Trust’ op waarmee hij geld inzamelt voor kleine projecten waarmee hij weer wat lucht brengt in het leven van deze mensen. Hij nam tien songs van hemzelf opnieuw op en voegde daar het vlammende ‘Luxury of despair’ als nieuw song aan toe.

Deze week is William Clark Green dan eindelijk aan de beurt, ‘the lucky bastard’. Ik had wederom nog nooit van deze gast gehoord maar ben aangenaam verrast. Ringling road is alweer z’n vierde album.

Adam Lambert is 33 jaar jong en draait al geruime tijd mee in de muziekwereld. Het succes is hem zeker niet komen aanwaaien, hij deed veel bijrollen in musicals (Grease/Wicked/10 Commandments) en probeerde muzikaal diverse bandjes uit. Pas na een bezoek aan het ‘Burning man’ festival in Black Rock Desert in Nevada, gooide hij rigoureus het roer om en deed hij mee aan American Idol in 2009.

De afgelopen maand ben ik twee keer naar The Wood Brothers geweest, de eerste show van de Europese tour in de Oosterpoort in Groningen en de laatste show van de tour, in Lux in Nijmegen.
Nu vind ik, zoals jullie vast al eens gemerkt hebben, The Wood Brothers echt geweldig. Maar ik was ook heel aangenaam verrast door het voorprogramma dat de broers dit jaar hadden meegenomen, Carsie Blanton.

Het jaar is nog maar net over de helft of ik heb m’n jaarlijstje al bijna klaar! Veel mooie albums zijn er al verschenen, zoals deze van Will Hoge. Will Hoge zou een paar jaar geleden nog op Take Root (2008) verschijnen, ware het niet dat z’n motor er voor koos de straat een ferme knuffel te geven, inclusief de bestuuder… inderdaad Will zelf. Geen Take Root dus, maar wel een noodgedwongen herstel volgde. Net als een paar mooie albums, met deze ‘Small town dreams’ als voorlopig hoogtepunt.