Mary Chapin Carpenter – Stones in the road (Columbia)

Heerlijk om weer eens één van m’n  90’s favorieten van stal te halen. Mary Chapin Carpenter was één van de artiesten die in de jaren ‘90 de country van een alternatief gezicht voorzag. Met een mix van uptempo songs en mooie ballads was ik al gauw verslingerd aan haar muziek. Met name dit album uit ‘94 vind ik nog steeds erg mooi. Net zo mooi als de plaat ervoor ‘Come on, come on’.

Een imposante rij collega’s zingt en speelt op dit album mee. Ik kan me nog precies het moment heugen dat ik de plaat opzette op de cd-afdeling. Het prachtig piano intro van ‘Why walk when you can fly’ was voldoende om m’n aandacht te vangen. De teksten van Mary gaan wat dieper als de gemiddelde country plaat. Zo’n song als ‘The end of my pirate days’ geeft nog steeds kippenvel (het opgeven van je dromen voor een ander) of ‘John Doe #24’, een prachtige sad song met Brandford Marsalis op de sax en een doofstomme jongen zonder toekomst of geschiedenis. ‘Jubilee’ heeft met z’n Ierse touch nog niets van z’n glans verloren…prachtige coming home song over het vinden van je roots en je thuis.
Vooral in de ballads blijkt deze dame helemaal op haar stek. Zo’n (piano) ballade als ‘Where time stands still’ is heerlijk romantisch en nostalgisch en zou Diana Krall als gegoten zitten. Maar daar tegenover staat dan weer het lekkere uptempo songs als ‘Shut up kiss me’ of ‘Tender when I want to be’ waarin ze de mannen aanspoort om in actie te komen… in New Orleans ritme of Rock & roll vibe. Kortom een plaat die, geworteld in het leven, je graag wat muzikale inzichten aanreikt. Durf jij? (GJG 9,0)