Patty Griffin – Servant of love (Thirty tigers)

Tijdens het Take Root festival in Groningen kwam ik halverwege binnen. Helaas mistte in Ryley Walker en Danny Schmidt, maar gelukkig was ik nog wel ruim op tijd voor Patty Griffin in de kleine zaal! Voor het eerst in 10 jaar was ze weer in ons land. Dit album was nog maar net één dag uit en dus nog redelijk onbekend voor me. Mooi verhalend over het samen zingen met Mavis Staples, wat een prachtige gospel opleverde.

Nu dus de ‘dienaar van de liefde’, inderdaad één van de thema’s. Prachtig hoe dit album begint met die ‘Servant of Love’. Achter haar piano zittend, worden we door trompet en bas naar de rand van de oceaan gebracht, ingetogen maar intens. Het dreigende  ‘Gunpowder’,  met trompet van Ephraim Owens, is prachtig. ‘250.000 miles’ (met Shawn Colvin) heeft sfeer en twee mooie stemmen die je door een nachtelijk mistig levenspad loodsen, echt mooi en verrassend. Die stem van Patty klinkt puur als die van Emmylou Harris, maar ook soms lekker bluesy (het golvende ‘There isn’t one way’) of jazzy (‘Noble ground’) .
De muziek is niet droog en heeft echt mooie begeleiding. Haar stem en die prachtige sfeer weten me daardoor flink in te pakken. Maar ‘kaal’ weet Patty ook te imponeren, als ze alleen begeleid door piano diep gaat in het schitterende ‘You never asked me’. Vergeet ook niet ‘Rider of days’ (weer met Shawn Colvin), mooie tekst en prachtig zomers ritme. We kunnen allemaal de herfst aan met dit magnifieke album van Patty. Een eerlijk en openhartig plaat dat ons mens-zijn warmt als de nazomerzon. Patty verdient gewoon één song in de muziekminuut van DWDD, maar bovenal 100% van uw aandacht en oren!! (GJG 9,4)