Filters

Blog

Zanger en gitarist Fin Greenall toerde samen met bassist Guy Whittaker en drummer Tim Thornton als Fink met “The Perfect Darkness” tour door 14 landen in 60 dagen. Zeven nummers van het laatste Fink album, “Perfect Darkness,” staan op dit live album.
Het resultaat is in één woord… BELEVING. Werkelijk schitterend verpakt in een ruim 80 pagina’s tellend boekwerk met veelzeggende foto’s die sfeer en magie weten te duiden van deze muzikale roadtrip.

Het album dat ik al een aantal weken in de opmaat naar de sportschool luister is die van Shinedown. Een band uit Florida die al ruim tien jaar de aardkloot rockt en stillekes aan meer dan 6 miljoen albums verkocht! Met dit muzikaal diverse album zou de band wel eens stevig kunnen toeslaan.

Een stortvloed van artiestennamen en albumtitels. Raak met Gert Jan Gjaltema in gesprek over muziek en je kan het schudden. No way dat je ertussen komt. Het enthousiasme spat er van af, luisteren naar hem is een feestje. Een muzikale achtbaan die je meevoert op een trip van nieuw naar oud, van blues naar rock, van aanrader naar tegenvaller. En dat allemaal door De Lijst, de albumlijst met 250 titels.

Vorige keer ging het hier over Stripped, de akoestische kant van deze dubbel cd. Nu dus de rock kant met Full Circle, zoals direct hoorbaar in “Better Off.” Fraaie jaren 80 knipoog met “When We Collide” met de echo van Duran Duran.

De vorige albums van Taneytown waren op de een of andere manier niet bij me binnen gekomen. Maar “Ashes To The Wind” bonkt hard op de voordeur van mijn muzikale hart, dan moet je open doen! Wat een heerlijk uptempo maar ook slepend americana album.

Eindelijk weer eens nieuw werk van Andi Almqvist. Ik begon me al een beetje zorgen te maken.
Andi Almqvist heeft wel een speciale plek in mijn muzikale hart. Hij heeft zo’n heerlijke stem waar melancholie en spijt in één lettergreep gevangen zitten, bijvoorbeeld in ‘Wormwood’ en ‘In the Land of Slumber.’ Bovendien weet hij z’n piano weer prachtig te beroeren met z’n gemoed als leidraad. Luister maar eens naar het ontroerende ‘Pornography.’

Heerlijk zo’n artiest die de muzikale hokjes een ferme schop onder hun hol geeft.
Gary Clark Jr., de Texas blues-man gaat dit jaar brokken maken en dat is zeker geen grootspraak. De blues, DE gitaar, een heerlijke stem en een open mind zijn de hoofd-ingrediënten van zijn muziek. Bovendien heeft de beste man ook een voorliefde voor smeuïg scheurende soul en houdt ook nog van hiphop vibe. Gaan er al alarmbellen bij je rinkelen?

In een intieme setting van een vleugel en een bijna muisstil publiek, ontlaadde in 2002 de Amerikaan Rich Wyman zich na alle hectiek van nonstop optreden tijdens de Wintergames in Salt Lake City. Duizende mensen kennen Rich Wyman vooral van dit soort intense optredens in diverse cafés, kroegen en theaters (en in de voorprogramma’s van o.a. Ilse deLange) die ons land telt.

In april 2005 kwam dit vijfde album van Rich Wyman uit. Deze Amerikaanse piano-rocker uit Utah had een roerige tijd achter de rug; de VS hadden nog steeds Bush als president en dat stak hem enorm. Ook was hij in die tijd heel actief t.a.v. het milieu en had hij net gebroken met zijn Nederlandse platenlabel.

Israel Nash Gripka is afkomstig uit het mid-westen van de VS waar de country net zo vertrouwd is als de lucht en water. Dat er een rootsalbum met iets bredere basis dan dit uit z’n pen vloeit verraad een bredere interesse dan alleen dat. Met deze 12 songs geeft Israel Nash Gripka een visite kaartje af waar je u tegen zegt.