Charles Wesley Godwin – Family Ties

Charles Wesley Godwin, de naam alleen al klinkt zwierig en vol geschiedenis. Deze man kreeg ik wat later op de korrel, maar heeft me sindsdien niet meer los gelaten. Het was echt een rampenplan om z’n muziek te pakken te krijgen. Maar uiteindelijk lukte het ons om deze in fysieke vorm (cd en vinyl) te pakken te krijgen. Want sodeknetter, wat is dit toch een magistraal americana album geworden. In de afgelopen weken kroop ie steeds dichter onder mijn de huid…met deze recensie als resultaat.

Met een verrassend instrumentaal intro ‘Tell The Babies I Love Them (Overture)’ staat de aandacht middels piano en trompet direct aan. Aan de foto op de cover te zien, begint de familie Godwin gestalte te krijgen. De liefde van je leven vinden op je 22ste en je commitment tonen voor hen en je geboortestreek, leveren een gepassioneerd song als ‘Family Ties’ op. Een prachtige song over z’n vader, een man van weinig woorden maar met een moreel kompas afgesteld op z’n gezin. De weerslag hiervan in een hartverwarmende song muzikaal gedompeld in de roots, hoe gaaf wil je hebben?!

Dan volgt één van de allermooiste americana songs van de laatste jaren. Het magistrale ‘The Flood’ imponeert met z’n schitterende opbouw, de viool die als de kanarie in de kolenmijn samen met de piano het onheil signaleert. Hier klopt misschien wel de grootste vraag van het leven hard op de deur…uit welk hout ben jij gesneden als het er echt op aan komt? Wat een prachtsong die ook nog eens zó tot de verbeelding weet te spreken.

Mooi hoe Godwin z’n liefde voor z’n familie, gezin en vrouw weet vorm te geven in songs die gemeend en oprecht en muzikaal op tradities leunen, maar ook steeds weer een ander pad in durft te slaan qua inkleuring. Z’n liefde voor het landelijke en de natuur zijn tastbaar aanwezig in menig song (iets wat Israel Nash ook zo goed kan). Het ritmische ‘All Again’, een ode aan z’n vriendin en ‘Gabriel’ gaat vast over hun zoontje. Ook de vader zoon song ‘Dance In The Rain’ laat mooi de inspiratie zien. Die leek aanvankelijk opgedroogd te zijn. Wat was het geval?  In februari 2022 was Godwin eindelijk weer eens een dag of wat thuis en voelde de druk om nieuwe songs te schrijven, wat hem niet lukte. Uiteindelijk wist een uitspraak van z’n schoonvader hem te inspireren voor het schrijven van nieuwe songs.

Met lef schreef hij songs op spannend nieuw terrein en durfde hij z’n songs van spannende kaders te voorzien. ‘Another Leaf’ is daar een prachtig voorbeeld van. Zo wordt het country maar met een knipoog in ‘That Time Again’. Met hernieuwde inspiratie schreef CWG op de meest uiteenlopende plaatsen z’n songs en toen hij ‘Skyline Blues’ had geschreven wist hij dat het tijd was om de studio in te duiken. ‘West Of Lonesome’ heeft die fraai donkere sfeer van Chris Isaak’s ‘Wicked Game’ maar dan muzikaal met fraaie pedalsteel en een prachtig ingetogen begeleiding, schitterend gewoon!

Puur is wat zo’n song als ‘Headwaters’ in één woord vat, dit moet wel bij een kampvuur geschreven zijn, fraai akoestisch en die prachstem. Inmiddels zijn we al bij de twaalfde song en wat voor één! Die song ’10-38’ is volledig uitgekleed tot gitaar en Charles z’n stem en het relaas over een man die tijdens een nachtelijke patrouille het haasje en is z’n leven tegen nog meer shit aan is gelopen, dark stuff. Gelukkig is de liefde ook een mooie inspiratie in de feel-good song ‘Two Weeks Gone’, waar het weerzien met liefde een heerlijk ritme stuwt.

Het is echt wel bijzonder dat deze Charles zoveel gave songs op deze cd en dubbel lp aaneen weet te rijgen. ‘Soul Like Mine’, met een prachtige rol voor de piano’, is een hele pure song over de zoektocht van je leven. Dat je iemand nodig bent om je af en toe de weg te wijzen, of dat nou je vader is, je soulmate. Godwin graaft hier tot op het bot met z’n emoties in een goudeerlijke song die ontroering en empathie oproept, wat een prachtige song is dit. Hoe omzeil je de cliché van een love-song? Godwin laat dat in ‘Willing And Able’ fraai horen. 

Het vervaarlijke ‘Cue Country Roads’ dampt als een malle van de countryrock, waarvan de vonken afspatten en Charlie Daniels ‘The devil…nog even schop onder z’n hol verkoopt. Dan nog een ‘Country Roads’… maar dan eentje die we natuurlijk van John Denver kennen. In een pure back-to-basic versie en bovendien een mooi tweeluik met de song hiervoor! Het instrumentale ‘By Your Side’(Undertore)’ sluit af met een prachtige piano melodie en lapsteel…en met getuigen van een gelukkig familie van vader en dochter, heel filmisch gecomponeerd.

Je las het hierboven al, nogmaals wat een magistraal album is dit toch! Graven in je soul en jezelf opnieuw uitvinden, voor mij hét roots & americana album van 2023. Wie haalt deze man met band naar ons land? Take Root zou een geweldig podium voor hem. Een regelrechte klassieker dit album ‘Family Ties’

(GJG 10,0)