Stu Larsen – Vagabond (ie:music)

Enige tijd geleden was ik in de Watertoren in Groningen voor een concert van deze jonge Australiër: Stu Larsen. Het eerste concert dat daar, ruim 10 meter boven de grond, gegeven werd. Best spannend met een liftje naar boven.

Stu z’n album ‘Vagabond’ kwam een beetje geruisloos afgelopen zomer uit. Hij had wat tijd nodig maar inmiddels ben ik al aardig verknocht aan dit plaatje dat prettige herinneringen oproept aan iemand als Passenger. Stu vertelde tijdens het concert dat hij met Passenger half Australië had doorgereden, als zijn chauffeur en voorprogramma. Passenger scoorde een wereldhit met ‘Let her go’ en haakte verder aan bij Ed Sheeran…dus nu toert Stu nu verder zonder z’n passagier.
Het vele reizen inspireert veel songs net als de ontmoetingen met de mensen. De nodige is-het-uit-songs zorgen voor mooie liedjes als ‘Some kind of gipsy’ en ‘Ferry to Dublin’. Steeds met mooie ingetogen begeleiding en z’n opvallende stem die regelmatig fraai overslaat zonder dat het mij stoort. Prachtig hoe de herfst toeslaat in ‘Maybe I am’, met cello, violen en piano. Zij moet blijven maar kan niet…en dan die muziek die dat prachtig verwoord. Ook het gospel getinte ‘I will wait no more’ spitst de oren. Knap hoe Stu hier met z’n mondharmonica nog even verrast zo op het eind van de cd. Één van de hoogtepunten van het album is de song ‘King street’, deze song houdt ons allen een december-spiegel voor, nu uit met een mooie clip en misschien wel z’n doorbraak hit.
Hou hem in de gaten, een zaal bijna een uur lang boeien met deze songs is bepaald geen stille hint meer! (GJG 8,7)