Ben Howard – I forgot where we were (Island)

Ben Howard maakte een fraaie start met z’n debuut album ‘Every kingdom’ dat live enorm furore maakte. De single ‘Keep your head up’ was een geweldige opsteker en werd zelfs een grote hit. Dit nieuwe album is totaal anders en veel gedurfder. Ben toont lef en dat levert een geweldig album op.

Bezwerend als Fink zijn kan zijn, gelaagd als Ozark Henry en bovendien een echte groeier, inderdaad, per draaibeurt wordt ie echt steeds mooier. Duisterder ook, dan zijn voorganger, en het voelt soms als een slaapwandeling langs flarden van herinneringen die als rook ongrijpbaar en vloeibaar je vangen. Fascinerend en hallucinerend, ik denk dat ik zo wel aardig de sfeer heb geschetst.
Het nummer ‘She treats me well’ hoor ik zo al bij Giel voorbij komen als cover van Racoon, het ligt misschien nog wel het dichtst bij het vorige album. Hier en daar hoor je heel subtiel the Cure en de oude U2 voorbij komen (‘Rivers in your mouth’), het zijn slechts ingrediënten die door Ben zelf op smaak gebracht worden.
Man wat is die gast goed bezig. Mooi als je niet helemaal de vinger ergens op kunt leggen waarom iets je zo pakt. Teksten? Die gitaar (hij switchte van Telecaster naar een Les Paul gitaar)? Ben’s stem en het uitbannen van druk van buitenaf? Denk dat Ben Howard samen met Hozier de lat heel hoog legt voor de singer songwriters van 2014. Het wordt niet veel beter dan dit. Een plaat voor de echte muziekliefhebbers en de jaarlijstjes. I rest my case (GJ 9,9)