Daniël Lohues - So wie so

Album: Daniël Lohues – Sowieso (Ericana/Sony)

Na een heerlijk live album vorig jaar, is er nu ‘gewoon’ weer een studio album van één van mijn helden, Daniël Lohues. Dit keer helaas geen theater optredens met de bijhorende verhalen, dat komt hopelijk later nog eens.

Kippenvel kreeg ik van de eerste song ‘Mag ’t toch wel hopen’. Prachtig hoe het heden en de hoop op het weerzien in de toekomst (aan het einde van het leven?) hand in hand gaan. Met bovendien een schitterende rol voor piano en hammond. Deze plaat staat stevig met z’n blote voeten in de grond van het gevoel. Het opzwepende ‘Dansen in de modder’ is daar een mooi voorbeeld van. Ik hoor daar het durven ondergaan van en het tijd nemen voor je verdriet in.

Daniël geeft zich bloot in openhartige songs als ‘Duusternis’ waar piano en mondharmonica voor lichtpuntjes zorgen in donkere tijden. Toch weer een heel vertrouwde Lohues-song. Ontsnappen aan de sleur en genieten van de mooie dingen buitens huis in ‘Gao’j met?’ Je hart volgen in magistrale ‘Niks mooiers as dat’, wat een prachtig nummer is dit!

 Als je naar ‘Ie maggen hier altied henkommen’ luistert met Daniël als hoofpersoon, krijgt deze song een verrassende wending. Somberen in de piano-song ‘Wat doen we nou’, mooi zo aanhakend bij het gevoel waar we allemaal wel eens mee te maken hebben. De mineur van ‘Over joe’ raakt precies het gemis van een dierbaar. Deze plaat is donkerder maar wat hou ik van het duuster in ‘Ja, hoger toch!’.  Wat weet Daniël Lohues z’n gevoel prachtig te beschrijven met elektrische gitaar en de piano.

Muzikaal verrast hij nog steeds met bijvoorbeeld een zingende zaag (het huilende hart?) in ‘Van de liefde’. En z’n oude vlam, de blues, maakt van ‘Hart an flarden’ een meeslepend hoogtepunt. Mijmeren en rust zoekend in het prachtige ‘Van ’n rivier’ en flirten met de boogie-woogie piano in ‘Zij hef niks(gien kwaod in de zinne)’.

Reflectie, tijd voor jezelf, tegenslag en de kracht van muziek en vriendschap maken van dit album een eerlijk album dat me weer ouderwets in de greep heeft. Hou vol Daniël, deurrieden tot an de streep! (GJG 9,9)