Wen d'r maar aan - Anouk (Goldilox/Universal)
Op z’n minst een enorme verrassing: Anouk die een album in het Nederlands doet! Een aangename wat mij betreft. We zagen haar 2 weken geleden in het tv-programma ‘De wereld draait door’. Daar praatte ze openhartig over haar nieuwe plaat en toonde ze zich moedig kwetsbaar met onzekerheden, zoals ieder mens. Vooral live-optredens blijken echt wel een dingetje voor haar te zijn. En we moesten maar een paar van deze Nederlandstalige nummers verwachten tijdens die live-concerten straks. Nou ik hoop dat ze van gedachten veranderd...want dit album verdient beter en maakt nog wel meer mogelijk.
Het eerste nummer heet ‘Wen d’r maar aan’...hoe dat nummer begint..wow! Sferisch en met strijkers, verrassend op een subtiele kadanz (Hooverphonic vibe) prachtig als een nachtelijk rit in een auto. Met een masker op door het leven, voldoen aan verwachtingen en omgaan met roddels, tekstueel geen lichte kost maar mooi verwoord allemaal. ‘Ik mis je’ is mooi gevoelig nummer over de relatie waarin Anouk fijne herinnering ophaalt over hoe die eerder was, lef hoor om dat zo allemaal in het Nederlands te verwoorden. Dit zou trouwens voor iemand als Adele ook een geweldige song zijn geweest. ‘Jij’ (wat ze bij Dwdd ook zong) is een mooi nummer waarin Anouk zich echt bloot durft te geven, over de echte liefde.
Het is even wennen, maar ik vind het gaaf. Muzikale Amy Winehouse vibe in ‘Liefde ken geen haat’. Het zal sommigen verrassen dat hier muzikaal de songs heel anders ingekleurd worden dan we van Anouk gewend zijn. Ritmisch is het allemaal wat ingetogener maar het wordt stijlvol gedaan. ‘Kom terug’ heeft die prachtige filmische sfeer van een band als Hooverphonic, vol hunkering zingt Anouk over het missen van haar lief. Bepaald niet de songs waar je vrolijk van wordt, maar wel openhartig en dan krijgen we toch echt een vrij directe blik in het gevoelsleven. ‘Red mij’, fraai met ingetogen piano, is een smeekbede voor rust en redding. Heerlijk die knock-out tekst van ‘Het is klaar’(‘ik heb het met jouw rotkop gehad’) op een onweerstaanbare slow-groove is het wel duidelijk dat ontrouw niet geduld wordt.
‘Zwart is de lucht’ verwoord denk ik de strijd tegen een depressie, het verliezen van je oude ik. In de teksten lijkt ze te vechten voor elke zonnestraal van positiviteit en die is er zeker in ‘Lawaai’. Het tempo van de songs is een stukje lager waardoor je goed kunt horen hoe goed Anouk ook rustig zingen kan. Mooi zo’n puur liedje als ‘Lente’ en het verlangen naar de dagen van zonlicht en bloei na zo’n donkere (relationele?) periode. In mijn beleving gaat ‘Ver weg van jou’ over het loslaten van je kinderen, en dat klinkt hier heel puur en ontroerend. ‘Dominique’, haar eerste Nederlandstalige nummer van een paar jaar geleden, is als bonustrack toegevoegd. Anouk verrast met een gedurfd album dat gemaakt is voor een echte theater tour. Ze kan het vast...nog even geduld denk ik. En dan kunnen we zeker zeggen: Heerlijk zo’n vrouw met lef die haar horizon verbreedt, wen d’r maar aan! (GJG 9,nog wat)
O ja...en voor een instore of signeer-sessie is Anouk natuurlijk altijd van harte welkom bij ons op het vernieuwde podium
