War on drugs - A deeper understanding (6 sept.)

Ik kende ze nog niet zo goed toen hun vorige album ‘Lost in a dream’ bovenaan zo’n beetje alle jaarlijstjes van 2014 in de muziekbladen eindigde. In ons klantenoverzicht van dat jaar stond ie zelfs op #3. Met dit vierde album stond er dus wel wat op het spel voor Adam Granduciel en z’n mannen. Toch zal hij weinig druk hebben ervaren, z’n band The War on Drugs kreeg meer tijd, een luxere studio en uiteraard de vrijheid om hún muziek te maken.

Zanger Adam is nou niet bepaald een vrolijke jongen en heeft nogal eens last van sombere buien.  Hij trekt graag de jas van melancholiek aan. Maar dan is er gelukkig zijn band die hem opbeurend de trein insleurt en hem de cadans van het leven laat ervaren. Luister naar zo’n song als ‘Up all night’ dat met z’n  drums, piano en synths met een sterk repeterende haast hypnotiserende cadans start en een gitaar halverwege met veel bravoure ons kaartje komt knippen. Adam heeft een mooi hese stem en ‘wil vinden wat niet gevonden kan worden’. Dat wordt hemels meeslepend bezongen in ‘Pain’ waar de muziek fraaie landschappen oproept. Geweldig hoe dat ritme van ‘Holding on’ je regelrecht meeneemt naar de muzikale ‘home-town’ van Bruce Springsteen.
 
Grandioos meeslepend is ‘Strangest thing’, wat een prachtige song is dit zeg. Fraai hoe hier gitaren robuust een melodie oppoetsen totdat de magie van het ochtendgloren ervan afstraalt! Dit album is eentje uit de categorie groots en meeslepend. Met ‘Nothing to find’ gaan we fullspeed naar het onbekende, niet bang, want gitaren en synths zijn wederom onze gids en Adam is nog steeds onze machinist. Dan gaan we de nacht in met ‘Thinking of a place’, knap dat The War on Drugs zijn muziek zo goed doseert op deze plaat. Mooi hoe hier de tekst zo aansluit bij de muziek. Een trip die over de 10 minuten klokt.
 
Het is eraan af te horen dat ze in de studio alle vrijheid hebben gehad om muzikaal te schaven. Dat openbaart zich na vele draaibeurten, zonder dat het daardoor gelikt klinkt. De plaat eindigt in rustig tempo. ‘Clean living’ is één van de ingetogener songs waarin Adams stem wat meer centraal staat. Met ‘You don’t have to go’ denk je haast naar een onbekende Dylan-song te luisteren, zo dicht schuurt z’n stem hier langs die van hem. Voor mij een album waar eerst de muziek magisch binnenkomt en als je dan de teksten erbij pakt...raak je nog verder onder de indruk van deze prachtige meeslepende filmische muziek. The War on Drugs is er weer in geslaagd een verslavend mooi album te maken dat ongetwijfeld nog meer muziekliefhebbers weet te bereiken getuige de stijf uitverkochte concerten straks in de AFAS Amsterdam in november. (GJG 9,9)  
 

1.Up all night
2.Pain
3.Holding on
4.Strangest thing
5.Knocked down
6.Nothing to find
7.Thinking of a place (met Record Store Day al op vinyl uitgebracht)
8.In chains
9.Clean living
10.You don’t have to go