Sunken Lands – Sunken Lands (Eigen Beheer)

Edwin Jongedijk is een muzikant die niet stilzit. Naast z’n solo werk (in het Gronings) en het super trio dat hij vormt met de Troebadoers, heeft hij (sinds?) een nieuwe band: Sunken Lands. Over de totstandkoming van deze band, laat ik me graag nog eens bijpraten. Ze timmeren al lekker aan de weg getuige de opnames van Rtv Drenthe’s Djammen (His Old Tattoo en We Take It For Granted). Daarom richt ik me graag op de muziek.

Wat me opvalt is dat een groot deel van de muziek en teksten gedaan zijn door drummer Jaap Vissering. De band bestaat verder uit Rowdy Prins (lead guitar/mandolin/vibraslap), Bas Sligter (bass guitar), Marcel Gerritsen (pedal steel/lap steel /dobro) en Edwin Jongedijk (vocals / acoustic guitar/ electric guitar). Deze mannen strooiden al kwistig hun noten in bands als Swinder, Mooi Wark, Slow Movin’Outlaws om maar eens een paar namen te noemen en hebben al flink wat ervaring zo opgedaan. Op vrijdag 7 april presenteerden ze hun album live in de Amer en aan de reacties te horen, heb je wat gemist als je er niet bij was.

Edwin in het Engels, dat kennen we natuurlijk nog van de band Taneytown, die een stel fijne platen maakten. Nu dus het vizier op Sunken Lands, met een ‘cabin in the woods’ op de cover, die leeg oogt is het tijd om daar (muzikale) invulling aan te geven. Met 12 nieuwe songs start het album met ‘We Take It For Granted’ en stuurt de band overtuigend het pad op dat alternatieve country heet. We staan op de schouders van onze voorouders die ervoor zorgden dat wij nu zó kunnen leven als we nu doen. Een mooie pedalsteel baant zich een weg door de fijne jeugdherinneringen van ‘Not A Cloud In The Sky’ waarin muziek een waardevolle invulling van het leven is. De self-therapy van ‘The Damage Is Done’ blijft een onderwerp onlosmakelijk verbonden met welk genre muziek dan ook.

Een fijne ballad dient zich aan met de song ‘Andrew’, een mooie en warme song over vriendschap en hoe het leven je verschillende kanten opstuurt, je elkaar deels uit het oog verliest en ieder mens z’n kruis te dragen heeft. ‘Pretty Good Guy’ (geschreven door Edwin) is een mooi staaltje zelfkennis met een knipoog van zelfspot.

‘Not My Time’ is lekkere epische song die de tijd uit elkaar trekt en het leven oprekt aan de hand van de relativiteit van het leven. Klinkt zwaar maar is vooral een heerlijke song waarvan niemand een single-edit van mag maken en live vooral moet laten uitvieren. In ‘His Old Tattoo’ (geschreven door Edwin & Jaap) duiken deze mannen in amper 3 minuten, diep in de wereld van outlaw-country-memories en schetsen met een paar vegen een heel leven. Er is maar weinig voor nodig om een leven op de handrem te zetten als in ‘Broken Homes and Broken Hearts met z’n fraaie subtiele begeleiding.

Mooi die dynamiek tussen de songs. In ‘Lighthouse’ schuurt het leven muzikaal uitbundig, staan er bruggen in brand en kun je niet anders dan met je liefde het ruime sop te kiezen. Een verrassende wending volgt met de song ‘I’m Leavin’(I Just Don’t Know When) waarin Katja Kruit de degens kruist met Edwin. Die stem van Katja geeft de song net even die extra country bite in deze vertrouwde thematiek. De song ‘Crossroads’ heeft een lekker country ritme, alsof je zelf in het zadel zit, en staat met een nuchtere houding in het leven. De erg lekkere song ‘When The Nights Are Short’ sluit af en daagt deze band uit zelf de levenslessen om te zetten in songs die inspireren, want je kunt wat dat aangaat niet altijd op je muzikale helden blijven vertrouwen.

Met Sunken Lands zijn we een toffe rootsband rijker die z’n weg zal weten te vinden, naar de podia, platenwinkels, platen en cd-spelers en festivals (kom op Take Root organisatie, show some heart and share these sunken lands with those lonely hearts at the bar and those who dare to travel in their minds and with their hearts! Sunken Lands, geef je oren de kost, absorbeer die mooie verhalen van het leven, deel je wat je echt bezig houdt maar bovenal…dare te dream! (GJG 9,0)