Stromae – Multitude (Mosaert / Universal France)

Het moet voor Matthijs van Nieuwkerk wel een enorme kick geweest zijn om niemand minder dan Stromae met twee van zijn nieuwe songs in z’n programma Matthijs Gaat Door te gast te hebben. Het programma Chansons, samen met Rob Kemps, heeft ongetwijfeld positief bijgedragen in deze. Ik was stevig onder de indruk van het optreden van Paul van Haver (Stromae’s echte naam). Met de songs ‘Santé’ (waarvan de muziek bij mij een vakantiegevoel oproepen) en ‘L’Enfer’ (met ingetogen piano, koor , sferische soundtrack met spannende electro effecten) wist hij me aangenaam te verrassen.

Het was duidelijk te zien dat Stromae de lol en zin in het optreden weer te pakken heeft na een periode van eenzaamheid en duistere gedachtes. Met z’n mode, onlosmakelijk onderdeel van Stromae, weet hij zich telkens weer in eindeloze variaties te manifesteren. Mijn Frans is helaas niet dusdanig dat ik alles goed weet te vertalen dus beperk ik me tot wat ik wel weet en de muziek. 

De eerste song ‘Invaincu’ (over het overwinnen van z’n ziekte Lariam) krijgt met het Orenda Trio Choir een Afrikaanse tint met een fijn ritme en zelfs een doedelzak. De boodschap is duidelijk, ‘ik ben er weer! Het fluitje van ‘Santé’ is een oorworm van jewelste en het snaarinstrument de charango geeft een speciale sound aan deze song met z’n schijnbaar vertragende cadans. Stromae is geweldig bij stem. Luister naar ‘La Solassitude’ met z’n bijzondere effecten en de erhu (chinees snaar instrument) van Guo Gan en waarin het orkest als water zonder zwaartekracht de muziek omarmt.

‘L’Enfer’ is intens waarin hij muzikaal z’n depressie weet te verwoorden en te vangen door dosering. Verrassend dat Bulgaarse vrouwenkoor zo aan het begin, een piano die overneemt en dan Stromae… Het is muziek die zo in een bondfilm met Daniel Craig kan begeleiden als daar duister zaken het overnemen mede door het machtig sferische orkest, echt heel gaaf dit! In slechts 3 minuten en een paar seconden is hier een klassieker geland. Een song die me ook aan Rob Dougan’s muziek doet denken (het fenomenale Furious Angels album).

L'enfer
Dan krijgen we weer wat lucht met een song over het vaderschap in het Afrikaans getinte ‘C’est Que Du Bonheur’. Sprankelende ritmes met dank aan Alfredo Coca. ‘Pas Vraiment’ krijgt fijne oosterse accenten mede door het fluitje (beware of the snake). Weet niet of het een xylofoon is, maar met z’n verrassend getimede aanslagen geven ze deze song een prettige diepte. Er gebeurt veel in de songs dat het verbazend is dat het zich allemaal gemiddeld in 3 minuten afspeelt zodat het ook fijn op 1 plaat past.

In ‘Riez’ droomt hij dat z’n vrouw een grote actrice wordt en dat ze zich niet aan materiële zaken hechten. Lachen is het devies en genieten van de kleine dingen en wederom in een schitterende muzikale omlijsting die een muzikaal zeer brede kennis verraden. Stromae’s stem steelt uiteindelijk weer de show in deze song die heel ruimtelijk klinkt, als hun relatie?! ‘Mon Amour’ heeft mooie harmonie stemmen, gaat over de liefde en steeds een onverwachte break. ‘Declaration is als ik de tekst goed volg een hart onder de riem voor de gender strijders en verrast met de zurna (Turkse afkomst) bespeeld door Taylan Acar in een warm bad van het Belgian National Orchestra.

Stromae heeft zich tijdens de opnames ongetwijfeld op een muzikaal vliegend tapijt (samen met z’n vrouw Coralie) voortbewogen getuige de oosterse invloeden en de verrassende avontuurlijke wendingen dwars door de world music (o.a. Manu Chao / Adiemus) heen. De herboren zanger levert een geweldig album af (waarvan ik graag de Franse teksten nog eens onder de loep neem  van ‘Mauvaise Jounée’ en ’Bonne Journée’). Ongetwijfeld komen er een trits legendarische concerten aan. Stromae’s  ‘Multitude’ is een magistrale groeiplaat van een unieke zanger, c’est vraiment formidable pour vos oreilles !!!

(GJG, qu’en pense tu ??)