Josh Gray – Walk Alone (CRS)

Je herkent het vast wel, zo’n kwartje wat ineens valt…als een mokerslag.  Dat gebeurde me onlangs met Josh Gray. Z’n album ‘Walk Alone’ had ik vorig jaar februari rechtstreeks bij hem besteld, met T-shirt, handtekening en een klein bedrag als support voor de opname ervan. In de zomer kwam 'ie binnen, ik verknipte een stuk van het T-shirt toen ik het pakket opende, wat wel weer een uniek shirt opleverde. Via CRS kwam ook het album later officieel in Nederland uit. Op de één of andere manier sneeuwde dit album eerst wat onder.

Maar aan het eind van vorig jaar, als de jaarlijstjes koorts langzaam begint op te lopen, greep ik het album steeds vaker om af te spelen en begon de opmars. Afgelopen dinsdag zagen we Josh Gray live in Groningen in het Der Aa-Theater. Voor deze tour was een Nederlandse begeleidingsband samengesteld bestaande uit pedalsteel, basgitaar en drums. Josh is een man van weinig opsmuk, back to basic. Hij vertelt korte verhalen die niet persé je humeur een boost geven.

‘Radio Stations’ gaat over de strijd om op de radio en tv te komen, wanneer erkenning soms lang op zich laat wachten. Hij neemt het op voor de late erkenning van iemand als Townes van Zandt en waarschuwt de media naar de echte songs te luisteren en niet naar de commerciële dollars.  De muziek lijkt misschien eenvoudig maar is fraai van opbouw. In de song ‘Walk Alone’ hoor je gaaf de echo’s van Townes van Zandt’s  ‘Lungs’ (voor mij één van de mooiste Townes songs) en is de strekking dat je zelf hard moet werken en door moet zetten, zeker in de muziek…en blijven dromen.

Diep graaft Josh met het rake ‘Tiny Wooden Crosses’ waarin verdriet een open wond blijkt met elke keer als je langs de weg een houten kruis ziet staan voor iemand die daar dodelijk verongelukt is. Prachtig hoe die lapsteel hier z’n verhaal doet en hoe Josh verhaalt over hoe de omgang met verdriet niet leerbaar is maar ondergaan wordt. Verdriet dat in je hoofd zit, niet zichtbaar voor anderen, in gedachten bij je vrienden zijn, maar die vrienden kunnen dat niet zien... ‘Travellin’ In My Mind’ weet daar een prachtige gejaagde song van te maken.

Als het dan nacht is, windstil en er een maan hoog aan de hemel staat, klopt het relaas van ‘Cheyenne’ aan. Een misdaad, een man die breekt en de gevolgen hiervan in het gevang…intens en met een schitterende spaarzame begeleiding… wat een prachtige song. Hier staat echt een singer-songwriter diep, heel diep te graven in z’n gevoel en die lapsteel…wat komt ie binnen.

En dan zijn de rapen pas echt gaar met het woedende ‘Money Or Blood’ (tijdens het optreden in Groningen sloeg hier de vlam in de pan). Muzikaal spettert dit met een intens gemeende en vurige woede over onrecht tegenover emigranten en andere zondebokken (diezelfde emigranten die eeuwen geleden aan de basis van de huidige VS stonden). Een vurig pleidooi voor een betere en rechtvaardiger samenleving.

In het boekje staat een prachtige foto van Josh en z’n dochter, duidelijk de inspiratie voor een song waar Rowwen Heze eens werk zou moeten maken dit prachtig rootsende ‘She Thinks The World of Me’. Net als ‘Back East’ horen wie een fraaie rootsy sound die met mariachi trompetten nog gaver zou klinken. Tof die gitaar-break in deze song die muzikaal echt aangenaam weet te verrassen en origineel weet te verhalen over het leven on-the-road als muzikant.

En hij gaat maar door met verrassen, die Josh. Met ‘Mystic Queen’ weet hij een toffe song over New Orleans muzikaal zó op te leuken met z’n band, dat je je afvraagt of dit nog steeds hetzelfde album is waar je naar luistert! Het zich prachtig voortslepende ‘Building Paradise’ wordt gezongen met Morgan Conners, een dame met een fraaie stem die prachtig kleurt naast die van Josh. Geluk zit in zaken waar geld niet de schepper van kan zijn, het zijn de dromen en het geduld die daar vorm aan geven in deze fraaie song. 

Het leven kan een eenzame weg zijn, met zijn songs maakt Josh die invoelbaar. Maar ook slaagt hij erin er houvast aan te geven met een tegengas aan onrecht en het kleine geluk te delen. Het levert een bevlogen en één van de fraaiste albums van 2023 op.

(GJ 9,8)