John Gorka – Bright side of down – Red House Records

Daar zit je dan, achter het raam, je lekker op te warmen aan de eerste echte warme zonnestralen. Komt ie dan toch eindelijk, de lente? Zo voelt dat dus, zo’n nieuw album van John Gorka: Bright side of down.

Ik zag hem ooit eens live in de Slotplaats te Bakkeveen, een introverte, bijna verlegen man. Gezegend met een stem die makkelijk contact maakt. Robuust als het schors aan de boom en zacht als het mos op de wortels van diezelfde boom. Hoewel het eerste nummer (‘Holed up Mason City’) over de straffe koude winter gaat, warm je lekker op bij die heerlijke stem die brandt als een rustig open haardvuur.
De vorige cd was alweer uit 2009 (als we het ‘Red Horse’ project met Lucy Kaplansky en Eliza Gilkyson even niet mee tellen). Het was dus wel weer tijd voor de man die je in het muzikale gezelschap mag plaatsen van James Taylor, Jack Johnson of een ingetogen Amos Lee. Zijn rootsy akoestische folk-pop moet je een paar draaibeurten gunnen en dan is het voor je het weet je trouwe viervoeter, a friend for life.
De beste man weet de kleine dingen muzikaal mooi te omlijsten (‘Don’t judge a life’) en zou ook prima met een Lohues-liedje uit de voeten kunnen. Prachtig hoe hij met z’n tekst stoeit, luister maar eens naar het mooie ’Really Spring’. Ook moet ik regelmatig aan iemand als Mary Black denken vanwege de mooie piano-accenten.
‘More than one” is een knipoog naar Mark Knopfler en ‘She’s that kind of mystery’… die pakt je zeker in, mooi! Echt knap hoe deze kerel met weinig middelen zo treffend een song weet neer te zetten, luister maar eens naar ‘Outnumbered’. Ik hoop dat ie dit jaar z’n neus tegen het raam van De Amer drukt, dan zit ik hopelijk rechts vooraan als John de ‘Procrastination blues’speelt! (GJG 8,7)