John Fullbright – Songs

John Fullright – Songs
Op de hoes zit een jonge man met een glas wijn op de trap. Je zou denken dat hij zich even terug getrokken heeft. Alsof ie net een pittige klus geklaard heeft. Dit derde album ‘Songs’, na een live album en een prachtig studio album (‘From the ground up’) van John Fullbright mag er zeker zijn.
Met een stem ergens tussen Rufus Wainwright en de echo van Ryan Adams heb je al aardig een beeld van de sfeer die mans liedjes oproepen. Ook moet ik regelmatig aan Andi Almqvist denken in de rustiger songs. De eerste helft van ‘Songs’ bevat meer de sober begeleide liedjes waar je gewoon naar moet luisteren. De piano en de gitaar zijn daar beurtelings zijn maatjes. Voor sommige oren wellicht iets te rustig.
Gelukkig voor hen (maar ook voor mij!) komt dan ‘Never cry again’ langs, waar we verrast worden met een vollere sound en een song die daardoor makkelijker blijft hangen. Bij ‘Going home’ wordt je helemaal verrast door allerlei geluiden op de achtergrond, een fluitende zanger en alweer een catchy song. ‘All that you know’ krijgt door de wurlitzer een prachtig intieme sfeer, heel anders als op de start van het album. Je hebt maar half in de gaten dat dit nummer voorbij de zes minuten klokt, bijzonder.
En het wordt steeds mooier, luister naar dat machtige ‘The one that lives to far’. John is inmiddels diep doorgedrongen tot m’n gevoel. Wat een prachtig nummer is dat. En wat te denken van ‘High road’ (een bewerking van een traditional?), prachtig gedaan. John bewaart echt de beste wijn voor het laatst, lijkt het wel. Dat zorgt voor een aangename roes. ‘Songs’ geeft enerzijds troost maar verrast ook en schildert mooi met melancholie de sfeer. Zelf vind ik de wisselwerking in mans muzikale gereedschap verfrissend. Een cd waar ik nog wel even prettig mee zal worstelen, dus laat ik het cijfer nog even in het midden, maar ben wel aangenaam verrast! (GJG)