Recensie: Jason Staal – Nachtgedachten (Eigen beheer)

Afgelopen zaterdag stond Jason Staal in de Nieuwe Kolk met de presentatie van zijn nieuwe album ‘Nachtgedachten’. Met dit logische vervolg op de cd ‘Daggedachten’ bewijst Jason dat hij prima op eigen benen kan staan zonder de hulp van bekende collega’s uit het vak. Vol bewondering luister ik hoe hij met taal en (nacht)gedachten aan het stoeien is en dat muzikaal optuigt. Aanstaande donderdag om 15.30u, vrijdag om 19.30u en zaterdag om 11.00 en 14.30u is Jason ook live te horen op de muziekafdeling!
 
In ‘Alles wordt vanzelf weer mooi’ is dat met een hoofdrol voor de piano en de vibe van een Robbie Williams song. Met subtiele peptalk als ‘Als je opgeeft weet je nooit hoe ver je kwam’, sleurt Jason ons op de rails van het leven. Dat oppakken van je eigen routine na de nodige tegenslag is voor bijna iedereen wel herkenbaar, als muzikant kun je lekker hardop filosoferen als in ‘Bijna daar’. Met ‘Sorry (dat ik zoveel van je hou)’ heeft Jason volgens mij een hit in z’n handen, een lekker uptempo nummer met in de tekst een mooie twist.
 
En de nachtgedachten bereiken een hoogtepunt op ‘Meer dan jij’ met echt een hele gave melodie. Achter de piano (Billy Joel gevoel) met de nachtelijke stilte als leidraad rolt hier een prachtige tekst uit de koker. Dit is er zo’n eentje die iemand als Paul de Leeuw op het lijf geschreven is. De opbouw van de song, de tekst, het klopt als een bus en samen Iris Kroes tilt Jason deze song hopelijk naar een verdiende plek op de Nederlandse radio. Een duet dat hij ook prima alleen kan zingen.
 
Het nachtelijke kampvuur inspireerde vast het akoestische ‘Onder ons en onder sterren’ en mooie nostalgische gedachten. ‘Hou je hart erbij’ (duet met Isa Zwart) heeft een mooi rootsrandje. Zou het live graag met iets minder harmonie stemmen willen horen, dan is het nog nèt wat meer Staal. Het is mooi om te zien dat Jason steeds meer uit z’n comfort zone durft te stappen. ‘Ik denk dat ik wel durf’ is daar een mooi voorbeeld van. Ik ben natuurlijk bevooroordeeld met m’n enthousiasme voor piano-songs, maar zo’n nummer als deze is veel meer dan dat. Gewoon een heerlijk nummer over dromen en durf over het frame van een echte popsong getrokken.
 
Tegenover ingetogen nachtgedachten (‘Wacht’, Prinsessen en een draak’) die je zou kunnen verwachten, staan nachtgedachten als ‘De rust en ik’. Een song die naast z’n speelse tekst muzikaal verrast met harmonie stemmen en mooie Beatles-touch (trompetten). Nachtgedachten doe je meestal ‘allennig’, maar als je ze zó kunt verwoorden en aan mooie kapstokjes van muziek weet te haken dan kun je niet anders dan het podium op en de mensen een blik in je kledingkast gunnen! De Nieuwe Kolk kan gerust een reprise programmeren en welk ander theater met lef durft te volgen?! (GJG 8,7)