Jack Klatt - Shadows in the Sunset ('16)

Helaas moet ik toegeven dat ik wat laat ben met het ontdekken van deze troubadour. Jack Klatt stopte met zijn studie en is het afgelopen decennium als vagebond rondgereisd door Amerika, elke dag spelend voor zijn volgende maaltijd. Gedurende die jaren ontwikkelde hij zijn muzikale kwaliteiten. Hij leerde het spelen van de Country, Blues, Folk en Ragtime. Hij leerde fingerpicking als de beste, en het belangrijkst van alles, hij leerde sterke liedjes schrijven. 

In 2012 kwamen deze verworven kwaliteiten samen en begon hij met het opnemen van zijn debuutalbum Mississippi Roll, met behulp van onder andere Charlie Parr. Dit debuut volgde hij op met Love Me Lonely in 2013. En zijn laatste productie, opgenomen in een 100 jaar oude voormalige kerk, Shadows in the Sunset is zijn beste werk tot nu toe. Klatt heeft een prachtige warme, comfortabele stem die doet denken aan JJ Cale en Gregory Page en zijn gitaarwerk dat doet denken aan Pokey LaFarge en Willie Watson. Dit resulteert in een heerlijk album, waarop allerlei stijlen samenkomen.

Van het zoete Sweet as Honey tot het, met steel guitar geïnfecteerde, nummer Roadrunner. Van de rechttoe rechtaan blues op Jack’s Blues tot de vlotte ragtime op Booze Song. Klatt zingt en speelt recht uit zijn hart. En hoewel de blues de boventoon voert, is het een heerlijk opbeurend album. Zoals Klatt je ook opvrolijkt in Sweet as Honey: “Rain on my rooftop, blues on my brain. One day I’ll be old and walk with a cane. But that day ain’t now, what more can I say. Life is sweet as honey. All I have lost I have gained.”

Liefhebbers van Pokey Lafarge, Justin Townes Earle, Luke Winslow King en Gregory Page opgelet. Jack Klatt is the real deal!