Hilde Vos – The Fool of Love (Neo Records)

Belofte maakt schuld is een gezegde waar we allemaal wel eens mee te maken hebben, zo ook deze recensent. Toen we vorig jaar een stapel van Hilde’s cd’s binnen kregen, zou ik daar een recensie voor schrijven. De cd raakte te snel op (mede dankzij een instore) en daarmee de noodzaak om te schrijven, want dan maak je mensen enthousiast voor een cd die je niet meer in de winkel hebt. Onlangs bracht Hilde ze echter zelf weer langs dus alsnog hoogste tijd voor een review!

Dit album kwam in 2020 uit en ondervond veel tegenslag tijdens de promotie ervan door corona, een afgelaste tour en plots is je momentum weg. En dat is natuurlijk zonde, zo’n album is toch een beetje je kind. Hilde Vos heeft een mooie, ik mag wel zeggen pure stem die als gegoten zit bij dit genre, want we gaan het over country muziek hebben. Ze schreef het merendeel van de songs zelf. De liefde, een stel doorgewinterde muziekkanten en een studio in Bovensmilde deden de rest.

We horen een mooie lapsteel in ‘I Was So Wrong’ in echte traditionele countrysong. Geen nu-country met pompende ritmes maar tijd voor een verhaal in een liedje waarin de stem en het gevoel centraal staan. Zingen over een kapotte liefde (‘Too Painful’, met mooie gitaar accenten) of de sukkel voor de liefde in ‘The Fool of Love’(met fraaie banjo en mooie harmonieën)

Soms doet Hilde’s stem me denken aan de vroegere Ilse Delange. Hilde blinkt uit in de ballads waarin ze echt haar hart laat spreken. ‘I Never Cried’ is daar een mooi voorbeeld van waarin ook de begeleiding écht helemaal top is en alles fraai op z’n plek valt (lapsteel, harmonieën, fijn hammondorgel en het pepertje van de elektrische gitaar). Jullie kennen m’n voorliefde voor de piano. Als daar dan een subtiele maar verrassende accordeon en die mooie stem aanschuiven in Dylan’s ‘Simple Twist of Fate’, is het echt genieten.

‘The Longest Night’ is een mooie band effort waarin Hilde’s hart helemaal leeg loopt in een op en top country song. Het is gelukkig niet allemaal hartzeer. In ‘Neon Sign’ slingert een banjo haar het pad van de liefde op waar je alleen maar vóóruit kunt en je je in de enthousiaste armen van de liefde mag storten. Een dat in fijne strak getimede song.

Met legende Dick van Altena zingt Hilde ‘Close To The Fire’ een fraai country duet, zeer geslaagd. De cover van haar heldin Dolly Parton ‘Do I Ever Cross Your Mind’ wordt met veel liefde uitgevoerd door een stel muzikanten die zich in dienst stellen van de song en niet hun ego. Daardoor heeft dit album zo’n fijne vibe. De opvolger van dit album staat al stevig in de stijgers en wordt na de zomer verwacht. Mooi dat het geluk Hilde toelacht, want het is goed musiceren hier in Drenthe, zeker met zo’n fijne crew om je heen!

(GJG 8,7)