Daniël Lohues – Daniël Lohues (Ericana Recordings)

Heerlijk, de lente steekt definitief de kop op en er ligt weer (na 2 jaar afwezigheid) een nieuw album van Daniël Lohues in de speler! Na de prachtplaat ‘Sowieso’, had er van Daniël Lohues zomaar een blues-plaat in de schappen kunnen liggen na twee jaar pandemie met al z’n vervelende kanten. Daniël kon niet naar z’n geliefde Amerika maar verlegde de bakens naar het prachtige zuiden van Frankrijk. Daar vloeide de creativiteit en Daniël bottelde deze in 14 liedjes, om ze uit te schenken voor z’n muzikale maten die met hem tijdens de electrische tours op pad waren.

En dat het geheim van de muziek weer toesloeg blijkt uit dit nieuwe album van Lohues en z’n maten. Juist die muzikanten tillen samen met Daniël Lohues deze plaat weer naar een hoog muzikaal niveau, met voelbaar spelplezier en ook genoeg ruimte voor reflectie. Dat begint in het mooi melancholische ‘Stap Veur Stap’ waarin de zoektocht van wie ben ik een leven lang mag duren. Terugblikken met de kennis van nu, dat is ‘Achteraf’ in het kort, maar dan fraai opgetuigd door Lohues en een piano die er zin in hef en onlangs de film Grease weer heeft gezien. ‘Helderder’ is misschien wel de winst van het corona-tijdperk geweest, nieuw inzicht.

‘Molenaar’ is weer zo’n tof-song van Daniël, ik ga de tekst hier niet invullen maar wat een klasbak! Heerlijk meeslepend met een mooie rol voor de strijkers, dat kan alleen door een natuurmens geschreven zijn, grandioos! Fijn die gitaar in ‘As ’t Regent in Rotterdam’, een zwierige blues met een prachtige Lennon-achtige piano en de stem van Lohues volledig in contact met zichzelf, wat een gave song!!!

Molenaar
Ik hou ervan zo’n mondharmonica in ‘Oh, Louise’. Een mooie vertolker van het verhaal van twee magneten, met te veel plussen en te weinig minnen… Muzikaal golft het allemaal mooi, ingetogen songs als ‘Later Wel Misschien’ (past prima op ‘Allennig V’) gevolgd door een uptempo song over (On-line) ‘Ellis’. Dat tekstuele dna van Daniël dat kleine dingen zo goed weet te vangen in een paar woorden, een echte kunst. Net als de kunst van het leven dat op ‘Doe De Boel Mar Lös’ muzikaal heerlijk bruist als een fijne Beatles-song, pure vitamine C, D whatever…mens durf te leven!

Bevrijdend dat gevoel in ‘Weg’, om alles achter je te laten in deze rake tekst. Misschien wel een opmaat naar een paar jaren sebatical ?!? Of wordt het gewoon ‘Dat Zien We Dan Wel Weer’ dat muzikaal lekker bruist en de dag plukt zoals het ’t Skikt?! Prachtig zo’n song over vriendschap dat ‘Zeg Mar Wanneer’, één van de vele hoogtepunten op deze plaat en een hart onder de riem.

‘Ik Wul Niet Meer’, prachtig muzikaal omlijst, is echt vintage Lohues, met respect voor jezelf. ‘En Weer Deur’ dat speels met tekst en piano stoeit en waarin de band graag het stokje overneemt alsof de live-tour al begonnen is. Ook bijzonder dat dit album titelloos is en/of gewoon ‘Daniël Lohues’ heet, een hernieuwde kennismaking? Die is dan zeker zeer geslaagd want dit album bruist van zin-aan-live-muziek, mede dankzij een gretige band. Net als hun kameraad en spelleider Daniël, die de kunst van het musiceren, je zelf herpakken en mekaar op sleeptouw nemen, als geen ander verstaat en waardeert. En dat heet en is een kunst!

(GJG 10,0)