Daniël Lohues – ‘D’ (Greytown recordings)

Februari kent een mooie traditie met de jaarlijkse nieuwe (symfonie) van Lohues. Deze tiende (na Ja boeh, Grip, Allennig 1 t/m 4, Hout moet, Gunder en Ericana) kortweg ‘D’ genaamd is weer een klasbak. Hij diept drommels droog maar driest door de diversiteit van duusternis, dromen, doorzetten, Drenthe en de kleine dingen, deze durver.

Daniël Lohues is weer geweldig op dreef op een manier zoals hij ‘allennig’ kan . ‘D’ schurkt wat meer tegen die ‘Allennig’ albums aan (maar dan wel met z’n maten Bernard, Guus en Bart). Onverstoorbaar volgt hij zijn eigen weg en spart hij regelmatig met de moderne geneugtes (Facebook, Google en andermans verwachtingen).
In de liedjes bouwt Daniël weer op z’n gevoel. Vertrouwd, maar telkens weer nieuw, hoe Daniël zicht uitdrukt in prachtige ballads die raken zoals ‘Mis mien engel’ of ‘Zo schier zo mooi, zo lief’. Ik geniet ervan als Lohues achter z’n piano schuift. Zoals in ‘Jij veurbij’, mooi klein liedje met groots gevoel, prachtige combi. Of ongegeneerd sentimenteel in ‘Op ‘t platteland’ . Lohues tankt bij met vriendschap (‘Da’s mien kameraod’ , ‘Terecht bij joe’), worstelt soms met onbegrip maar put weer kracht uit reizen en weer thuiskomen (‘Achter ‘t huus). Prachtig is ‘Kom mar hier’ (wat een schitterende begeleiding!).  Mooi ook die kijk op de wereld (‘Niks is veur niks’).
Deze cd vol vitamine D omlijst de liedjes met een prachtig gedoseerde begeleiding die straks in het theater een 3D-beleving wordt, een niet te missen ervaring! ‘Niks is meer weerd as vandaage’ vooral als je ‘Joezelf’ blijft, en dan is het niet erg als je  ‘Weet da’k wat vergeten ben’. Het vergt lef om je eigen pad te volgen, hou dat vast Daniël!!  Binnenkort ook op LP/vinyl (GJG 9,9)