Bob Dylan – Shadows in the night

Bob Dylan verrast ons deze keer met een plaat die je niet direct van hem verwacht. Een album met songs uit de krochten van het Sinatra songbook. Wat direct opvalt is de stem, die is zonder kraak maar wel met smaak en hij straalt…vol romantiek! Don’t worry, geen platgetreden paden met songs als ‘My way’ en ook geen swing nummers.

De mooie en sfeervolle begeleiding (veel lapsteel) zorgt voor een romantisch sfeer.  Prachtig hoe die bas op z’n tenen sluipt in ‘I’m a fool to want you’…terwijl Bob, als man op leeftijd met een rugzak vol levenswijsheid, nog steeds niet weet wat hij met deze vrouw aan moet. Het zou zo uit een film van lang geleden kunnen komen. Raar, maar ik vind het prachtig wat Dylan hier doet.
Het voelde eerst wat raar dat dit boegbeeld van zoveel singer-songwriters zich zo bloot durft te geven met deze verrassende bijna guilty pleasure. Maar luister gewoon naar nummers als ‘The night we called it a day’, onverschrokken romantisch hoe hij dit zingt. ‘Stay with me’, zingt ie heel bijzonder, als een licht aangeschoten casanova, verleidt hij de dame in kwestie om in de nacht te blijven. Heerlijk somberen is het in ‘Autums leaves’. En die lapsteel is aangenaam gezelschap in de klein gehouden begeleiding. Dylan mijmert in ‘Full moon and empty arms’.
Mocht er ooit nog eens een vervolg van de (zich afspelend in de dertiger jaren) serie ‘Carnivale’ komen, kunnen ze zo een paar songs van dit album gebruiken. Het tijdloze, de kleine setting van de muziek en de troubadour Bob…het zou een mooie aflevering opleveren.
Voor de romantische zielen onder ons, verras je lief de komende zaterdag, niet omdat het Valentijnsdag is, maar omdat Bob zich jong van geest toont met dit tijdloze romantische repertoire. Werkelijk prachtig gedaan. (GJG 8,8)