Filters

Album van de week

De band Aosem bracht al eerder een EP met een albumcover die indruk op me maakte. Om de één of andere duistere reden bereikte de muziek niet mijn oren. In 2020 was het haast onmogelijk om via optredens kennis te maken met deze band. Ze maakten wel hun nieuwe album af en ergens in oktober kreeg ik contact met gitarist Erik Koerst.

Recensie: Martijje - Zicht

 

Martijje is een Drentse zangeres, geboren in Grolloo. Na haar economiestudie deed ze de zangstudie aan het conservatorium in Groningen. Ze ontving in 2015 de Streektaalprijs voor het album ‘Evenwicht’, waarvoor ik toen ook een recensie mocht schrijven. In het kader van ‘Steun je lokale helden’ schrijf ik nu graag een recensie voor haar nieuwe album, ‘Zicht’.

Ja je leest het goed, hier boven staat inderdaad het Volendamse duo, voor het eerst in een recensie van mij. Met veel plezier heb ik het nodige van de tv-serie Nick & Simon & Garfunkel gezien en dat wakkerde ook weer het vuurtje van Simon & Garfunkel aan. Haast niet voor te stellen dat het album ‘Bridge Over Troubled Water’ toch alweer 50 jaar oud is!

Rob de Nijs, dat is toch wel één van de zangers die ik het langst volg. Dat begon ooit al in m’n kindertijd met de tv-serie ‘Kunt U Mij De Weg Naar Hamelen Vertellen Meneer?’ en de hits uit de jaren ’70 en begin jaren ‘80. Vanaf 1985 volgde ik meer de albums.

Inmiddels hebben we alle studio albums vanaf 1973 op cd en een 10-tal op vinyl. Samen met Frank Boeijen, Bram Vermeulen is Rob de Nijs voor mij een vaste waarde van de Nederlandstalige muziek.

De band AC/DC kreeg het nodige voor z’n kiezen de afgelopen jaren. Het overlijden van ritme-gitarist Malcolm, de gehoorproblemen van zanger Brian Johnson, drummer Phil Rudd die armpje drukte met de wet, bassist Cliff Williams met pensioen. Maar voor gitarist Angus Young bleef AC/DC borrelen en kon er absoluut geen sprake zijn van ‘einde verhaal’.

Toen een aantal weken geleden de nieuwe song van Bruce Springsteen werd gedropt, draaide ik die meteen 10 keer achtereen. ‘Letter To You’, want daar hebben we het over, is het resultaat van Bruce Springsteen en die magische koppeling aan die vriendenclub van The E Street Band. Puur kippenvel maakte zich wederom meester van me. Vorig jaar werd dit album in november in slechts vijf dagen opgenomen.

Album Sadler Vaden

Recensie 

Sadler Vaden – Anybody out there? (Thirty Tigers)

Sadler Vaden, ik kende hem tot voor kort niet maar hij blijkt ‘gewoon’ bandlid te zijn van Jason Isbell & the 400 Unit. Eerste keer dat ik hem hoorde met dit album spitste ik direct m’n oren, wow…dit klinkt echt lekker! Had een déjà-vu gevoel net als met m’n eerste kennismaking destijds met Stepehn Kellogg.  Alsof je naar de zoon van Tom Petty of Jude Cole luistert

Album: Daniël Lohues – Sowieso (Ericana/Sony)

Na een heerlijk live album vorig jaar, is er nu ‘gewoon’ weer een studio album van één van mijn helden, Daniël Lohues. Dit keer helaas geen theater optredens met de bijhorende verhalen, dat komt hopelijk later nog eens.

De mannen van deze band lijken vast te zitten in een muzikale loep van de tweede helft van de jaren ’70 tot de eerste jaren van die van de ’80’s. Is dat erg? Wat mij betreft niet, want wat zij ons hier laten horen vind ik echt helemaal te gek! Geïnspireerd door de muziek van bands als Earth, Wind & Fire, Steely Dan of Hall & Oates, slijpen ze briljante songs die zich kenmerken door muzikaal vakmanschap en prachtige samenzang (Venice). Het klinkt allemaal loepzuiver en je hoort eraan af dat hier veel tijd in gestoken is.

De band Matt Woods is toch wel één van de verrassingen van 2019 voor mij. Ik las op alt-country dat ze als band hadden getreden in ons land tijdens een heuse Europese tour. Vaak toeren zangers van zo’n band solo omdat toeren met een complete band vaak een kostbare zaak is. Dit moeten wel muzikanten zijn die echt voor de muziek gaan dacht ik nog. Online hoorde ik een donders lekker roots-bandje met pit spelen, die niet zouden misstaan op het Take Root festival.